Bij de oude Grieken werd op de sterfdag het lijk gewassen of gebaad, geolied en zo mooi mogelijk gekleed door de naaste (vrouwelijke) familieleden. Het lijk werd op een klinè(baar) geplaatst, met de voeten naar de deur gekeerd. Men gaf de overledene een obool in de mond, bestemd om de veerman Charon te betalen. Op de tweede dag werd de dode beweend door familie en vrienden (prothesis). Tijdens dit dodenbeklag sloegen de vrouwen zich op de borst, trokken zij hun haar uit en rolden zij zich in het stof, meestal onder luidkeels uitgeroepen of gezongen klaagliederen. Mannen brachten aan de overledene een afscheidsgroet.

 De derde dag was de dag van de uitvaart (ekphora) en de begrafenis (taphos), welke voor zonsopkomst plaats had. De gestorvene werd door zijn vrienden uit huis gedragen, tot buiten de stadsmuren, onder fluitspel en klaagliederen en in laatarchaïsche en klassieke tijd (vanaf het eind van de zesde eeuw tot circa 300 v.Chr.) soms onder begeleiding van Thracische ruiters. Er werd een klein pleng- en brandoffer (prosphagion) in de buurt van het graf gebracht en de aarde boven het graf (tymbos) werd ingezaaid met koren. Vervolgens ging de familie terug naar het huis van de gestorvene voor het begrafenismaal (perideipnon). Niet alleen het huis van de gestorvene werd gereinigd (bij voorkeur met zeewater), maar ook de bewoners van dit huis en andere directe familie van de overledene. Gedurende deze periode stond een kruik met water buiten de deur als teken van onreinheid (miasma) en voor reiniging van de bezoekers. In de hellenistische tijd (vanaf circa 300 v. Chr.) hing men een haarlok van de dode of een cipressentak aan de deur.

 Op de negende dag (ta enata) tenslotte, vonden bepaalde handelingen bij het graf plaats, maar het is ons niet bekend welke. Na een rouwperiode van dertig dagen en de vervulling van ta nomizomena (dat wat gebruikelijk is), nam men weer deel aan het normale sociale leven.

De Grieken geloofden dat je als je niet op de correcte wijze werd begraven, voor eeuwig rond moest blijven dwalen.